Panoszył się po kuchni kilka dni, prężył i przystawiał do innych warzyw, więc musiałam trzasnąć go w fiolet i pokazać mu, gdzie jego miejsce.
Stawiał się, ale jedno machnięcie tasakiem pozbawiło rozpustnika głowy. Podobało mu się, bo aż westchnął, gdy czosnek wchodził w miękki miąższ, a podduszony folią drżącym basem zachrypiał „@F*%#$@..., Flaca, nie przestawaj!"
Po 30 minutach już było po wszystkim. Odarłam sflaczałego kobieciarza ze skóry i własnoręcznie urobiłam z tahiną, kuminem i cytryną.
Taki zadziorny, a tyle po nim zostało.